Veel mensen denken dat inspanning het belangrijkste element is voor het verbeteren van het uithoudingsvermogen of conditie. Dit is niet het geval. Het herstel van het lichaam na de inspanning en de gepaste dosering van die inspanning zijn véél belangrijker. Wanneer de inspanning groter is geweest dan normaal, heeft het lichaam namelijk de neiging om bij het herstel een aantal structuren en functies te verstevigen. Op die wijze zorgt het ervoor dat het beter voorbereid is op gelijkaardige inspanningen in de toekomst. De (lichte) verbetering die men op deze wijze na elke inspanning bereikt wordt het trainingseffect genoemd. Het is dit effect dat na verloop van tijd voor de merkbare verbetering van het uithoudingsvermogen zorgt.
Uiteraard is de inspanning ook belangrijk. De conditie kan immers pas verbeteren als het lichaam geprikkeld wordt door een extra inspanning. Door op een goed gekozen hoger inspanningsniveau te presteren, wordt het lichaam gedwongen om zich aan te passen.
Veel sporters gaan in de fout door zich te focussen op het opdrijven van snelheid en kracht en vergeten hierbij de herstelfase. Indien men voor het einde van de herstelfase opnieuw begint met intensief sporten dan kan het juist de vermoeidheidsgraad opdrijven en een averechts effect bereiken.
Lees hier meer informatie over het opbouwen van je conditie.
